زمان جزو اصلی ترین سوال های بشر است که ماهیت آن لاینحل مانده است . شاید نزدیک ترین تعبیر برای درک ماهیت آن مطلبی باشد که در ذیل می آورم .
در جاده شماره 44 ( تهران مشهد ) در منطقه بین سبزوار و شاهرود کاروان های شتر همچنان در تردد و عمدتا در حال چرا هستند . بقدری که تابلوهای مخصوص راهنمایی رانندگی برای عدم برخورد با آنها در جاده نصب شده است .
در همین مسیر علاوه بر کاروانسراهای متعدد تاریخی ، بناهای دیگری نیز از جنس خشت و گل به چشم میخورند که بیشتر مانند یک اطاقک با سقف گرد به حالت گنبد و مخروطی میباشند . ظاهرا از این بناها در قدیم بعنوان یخچال استفاده می شده است . این بناها ها درب کوچکی برای ورود و خروج به داخل دارند . خب حالا مقدمات فراهم شده است و به ارتباط آن با زمان میپردازیم .
فرض کنیم یک کاروان شتر از سمت شرق به غرب در یک ستون و پشت سر هم در حال حرکت میباشند و از روبروی درب این اطاقک عبور میکند . دو فرد را بعنوان ناظر ( بیننده ) در نظر میگیریم که یکی در داخل اطاقک و دیگری بیرون اطاقک قرار دارد . چیزی که هر دو ناظر میبینند با اینکه در زمان یکسانی صورت میگیرد خیلی تفاوت دارد . ناظر درون اطاق فقط یک شتر را میتواند ببیند آنهم فقط وقتی که از جلوی درب اطاقک عبور میکند ولی ناظر بیرونی تمام کاروان شتر را از افق سمت چپ تا افق سمت راستش همزمان میتواند ببیند .
آیا روزنه چشم ما مانند آن اطاقک عمل میکند ؟ آیا جهان ما مانند یک اطاقک است و یک ناظر بیرونی کلیه گذشته و حال و آینده ما را همزمان میبیند ؟
اطاقک ,یک ,ناظر ,شتر ,سمت ,کاروان ,شده است ,افق سمت ,ما مانند ,در جاده ,ناظر بیرونی
درباره این سایت