تو از راه رسیدی
تو به دنبال چه بودی؟
تو که از عشق ،لبریزی و سیری
همه ی عشق شدی ، گفتی درویشی و پیری
من سراپا همه شورم ،همه شوقم، تو بدیدی
تو برایم راز عشق گفته، رسیدی
منِ عاشق ، چقَدَر خام ،تو دیدی
سَر و جان سهل، دل و روح رُبودی
سَر سپرده به دنبال کلامت ،تو کشیدی
تو برایم شدی رویای شبانه
من بسانِ لبِ مستی ، رها از تن و روحی
تو بگفتی بشوم من همه جاری
جذبه ای خاصّ که در حال سجودی
حرفِ تو ،مفهوم رسیدم به وصالی
فکر من، در پی معنای رهایی
تو همه یاد آور معبودی و نوری
با همه صدق و صفایم، توی درویش که بودی!
در همان لحظه از سیر زمانی
رُخ زیبای تو را پرده نمایی
وه خدایا ، فتبارک ، تو که بودی
مثل یک مشت ، آبی به لب تشنه نمودی
مات و حیران ، دست لرزان، تو غنودی
ناگه این پرده بر افتاد ، برفتی
چو تو رفتی، من و زندانی هر ساعت عمرم بنمودی
لحظه ی دیدنت یک آن
پریشانی ام امّا ، چه بگویم، تو که بودی
شکوه ای نیست عزیزم، چون تو خوبی
منِ سرگشته و مو رشته به دنبال سجودی
شُکر حقّ می کنم از پشت سرت، ناله ی مویی
برو حقّ دست بگیرد ، که تو خوبی، که تو خوبی#بهناز خرّم
درباره این سایت